Już ponad dwa tygodnie temu zakończył się 41. Festiwal
Filmowy w Gdyni!
Czemu o tym piszę?
Bo byłem na nim, jako wolontariusz!
Od chwili gdy zostałem przydzielony do grupy nazwanej „Goście krajowi” sądziłem, że moim zadaniem będzie opieka nad jakimś sławnym reżyserem. Wożenie go po obiektach festiwalowych, rezerwowanie miejsc na seanse, zabawianie… a okazało się, ze będę stał na bramce w Multikinie i sprawdzał wejściówki na projekcje, czyli wymarzone fucha dla słabo widzącego ;)
Wyzwanie to wydawało się dla mnie czymś absurdalnym, bo nasi goście posługiwali się karnetami na których nie potrafiłem dostrzec oznaczenia VIP, a miałem również za zadanie identyfikować właścicieli wejściówek na podstawie zdjęcia twarzy, które się pojawiało na ekranie komputera. Zdjęcia najczęściej okazywały się profilowymi z Facebooka. Na szczęście w praktyce było o wiele lepiej, bo spotkałem na swojej drodze multum innych wolontariuszy, którzy mniej lub bardziej rozumieli mój problem ze wzrokiem i pomagali mi w sytuacjach kryzysowych.
Rozpoznawanie gwiazd!
Możecie się domyśleć, że w tej kwestii miałem nie lada ubaw, a moi znajomi jeszcze większą bekę! W czasie festiwalu przewinęło się mnóstwo osobistości ze świata polskiego show biznesu, których identyfikatory miałem przyjemność "odpikać". Zwykle takie gwiazdy rozpoznawałem po lepszym ubiorze, bądź nienaturalnym zachowaniu moich kolegów. Skryty orgazm na twarzy lub wrażenie, że ktoś ujrzał wcielenie boskie, dawało mi sygnał, że właśnie przede mną stoi ktoś ważny.
Uraziłem Magdalenę Cielecką!
Niestety, ale nie zawsze potrafię odczytać kontekst sytuacji
z twarzy moich znajomych i tak też było w czasie seansu filmu „Szczęście świata”.
Przed rozpoczęciem filmu zapytałem moich koleżanek „kim jest ta Cielecka?”,
na co jedna z nich odpowiedziała; „Magdalena Cielecka zagrała w „Zjednoczonych
stanach miłości””. Nie oglądając wcześniej tego filmu, wciąż nie kojarzyłem
tej osoby, a więc pytałem dalej. W końcu jedna z dziewczyn poinformowała
mnie, iż ta Pani zagrała również w serialu „Hotel 52”, na co ja odrzekłem coś w
stylu „E tam! Nie jest chyba aż tak powalająca, skoro jej nie kojarzę!”. Dodatkowo
w czasie seansu prosiłem dziewczyny, aby mi czytały napisy w scenach obcojęzycznych.
Zauważyłem, ze były one dziwnie spięte. W pewnym momencie kobieta siedząca za
mną, wyszła z sali kinowej. Okazało się, że to była Magdalena Cielecka!
Krecik na salonach!
Udało mi się również wbić na bankiet otwierający festiwal, podając się za osobistego tłumacza dziennikarki z Niemiec, którą była moja koleżanka (z pochodzenia Niemka). Nieco absurdalnym było , iż rozmawialiśmy tylko po angielsku, który, jak sądzę, znała większość gości przybywającyvh na bankiecie. Nie byliśmy jednymi wolontariuszami, którzy wkręcili się na ten event, ale i tak czuliśmy się wyróżnieni. Nie chodziło tu o darmowe żarcie i drinki, lecz o możliwość obcowania z ludźmi sukcesu, porozmawiania z nimi i poobserwowania jak się zachowują poza kamerami.Po tym festiwalu mam o wiele głębszą świadomość tego, jak zwykli są to luzie.
Prawdziwe emocje
Któregoś dnia dyżurowałem w kinie przy sali, w której miał miejsce pokaz filmu „Wrzeciono czasu” zmarłego reżysera Andrzeja Kondraciuka. Przybyły na niego Katarzyna Figura oraz żona twórcy Iga Cembrzyńska. To był dla mnie wyjątkowy seans, bo Pani Figura jest jedną z niewielu aktorek, które robią na mnie jakiekolwiek wrażenie. Mogłem też oglądać ten film, bo w trakcie jego trwania miałem doprowadzić spóźnioną Katarzynę Figurę na swoje vipowskie krzesło. W trakcie seansu wielu ludzi wyszło i na spotkaniu z aktorkami były zaledwie cztery osoby, w tym znajomi zmarłego reżysera. Zrobiło się bardzo sentymentalnie i niezwykle prywatnie. Aktorki pod wpływem sinych emocji wspominały reżysera i cieszyły się jednocześnie, że po tylu latach mogły się nareszcie spotkać. To było dla mnie coś niepowtarzalnego. Uczestniczyć w tak intymnym zdarzeniu, jakim stał się specjalny pokaz filmu.
Pomagałem także w przeprowadzeniu gali rozdania nagród. Razem z chłopakami wprowadzałem i wyprowadzałem na scenę podesty z instrumentami dla muzyków. Widziałem każdego wręczającego nagrody z bliska, jak również nieżyjącego już Pana Andrzeja Wajdę. Dopiero teraz czuję wyjątkowość możliwości uczestniczenia w tej gali...
Obejrzałem wiele produkcji, ale nie chcę się rozpisywać na temat żadnej z nich, bo czuję, ze nie jestem do tego wystarczająco kompetentny. Mogę Was jedynie zapewnić, że na polskim rynku filmowym zamieszanie zrobią takie tytuły jak „Jestem mordercą”, „Zaćma”, „Królewicz Olch” czy najbardziej kontrowersyjny „Plac zabaw”.
Gorąco polecam każdemu maniakowi kina wolontariat na takich wydarzeniach, bo można przeżyć naprawdę fajną przygodę, nauczyć się wielu ciekawych rzeczy, rozwinąć swoją wiedzę na temat filmu, przełamać pewne tabu i stereotypowe myślenie. Warto, nawet jeśli nie zobaczycie twarzy Pani Cieleckiej ;)
Czekam na Wasze pytania i korzystając z okazji, dziękuję za ostatnią gorącą dyskusję pod wpisem dotyczącym aborcji. Tworząc go, nie miałem świadomości nadchodzącego Czernego Protestu. Wasz odzew na niego poszerzył horyzonty mojego myślenia na wielu płaszczyznach… Poczułem to, czego mogę życzyć każdemu blogerowi, czy dziennikarzowi- uczucie sensu tworzenia tych treści i siłę oddziaływania nimi na świat J
Do następnego wpisu!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz